W piktogramie odkrytym w 1993 roku w Cherhill w Anglii zauważono , że rośliny znajdujące się w jego centrum pokryte były żelazowym „szkliwem” ze stopionych cząsteczek pochodzenia meteorytowego. Powłoka ta składała się z tlenków żelaza stopionych w jednolitą masę wbitą w tkankę roślinną. Piktogram ten powstał podczas corocznego sierpniowego deszczu meteorów – Perseidów. Według naukowców Levengooda i Burke a mikroskopijne cząsteczki pyłu meteorytowego wciągnięte zostały do schodzącej plazmy przez jej silne pole magnetyczne, a następnie podgrzane i stopione przez towarzyszące plazmie promieniowanie mikrofalowe jeszcze przed uderzeniem w powierzchnię ziemi.
Od czasu tego odkrycia zespoły BLT pobierały próbki gleby z 
większości badanych kręgów zbożowych. Później okazało się , że znajdowały się w nich malutkie (o średnicy od 10 do 40 mikronów) kulki niezwykle czystego żelaza. Czasami skupiska 
takich idealnych kulek lub większe (o średnicy od 40 do 50 mikronów ) i jeszcze silniej namagnesowane kulki przylegały do kawałków gleby i pokryte lub zmieszane były z częściowo stopionym żelazowym szkliwem.
Większość tych magnetycznych, kulistych cząsteczek znajdowana jest na obrzeżach lub tuż poza obwodem kręgów zbożowych co wskazuje na to, że siła odśrodkowa obracającego się wiru kieruje te substancje w stronę brzegów piktogramów. W niektórych jednak przypadkach najwięcej tych cząsteczek znajduje się w glebie w centrum kręgu , a ich liczba zmniejsza się w kierunku jego obwodu. Zdarza się też, że substancja magnetyczna rozłożona jest liniowo, wtedy zwykle jej ilość zwiększa się w kierunku obwodu kręgów co znowu wskazuje na to, że czynnikiem ją rozprowadzającym jest siła obrotowa. W piktogramach wylatowskich dotychczas nie udało się potwierdzić obecności podobnych cząstek. Badania laboratoryjne gleby nadal trwają.